Een mooie mijlpaal: al precies 7,5 jaar begeleidt Nicole de Rop, als groenbeheerder van de gemeente, de vrijwilligers die de Slurf van het Vondelpark bloemrijker maken! De resultaten mogen er wezen. Het jubileum komt echter met een triest staartje. Want de begeleiding stopt. Tijd voor een interview met Nicole.

Een mooie mijlpaal, met helaas een triest staartje

Nicole kijkt met trots terug op de resultaten van de 7,5 jaar werk voor een mooie entree van het park. Hij wijst op de borders aan de zuidkant, waar de Zonnehoed en Dropplanten welig tieren. Of de overkant, waar alleen schaduw valt. Daar is veel gesnoeid, zodat de varens die helemaal in de verdrukking zaten, nu weer heel mooi uitkomen. Ook ruimen ze elke werkochtend veel zwerfafval op, van honderden peuken tot achtergelaten kapotte paraplu’s.

In 2016 startte hij met het begeleiden van het vrijwilligerswerk in de Slurf. Vandaag was de laatste werkdag. Nu blikt hij terug op 7,5 mooie jaren. De samenwerking met Simone (die vanuit GroeneBuurten het vrijwilligerswerk coördineert) en vrijwilligers verliep heel prettig. Het fijnste vond hij dat hij zijn kennis kon overdragen en samenwerken met mensen die net als hij houden van de natuur.

Hartverbinding

Met het team van voornamelijk vrouwen voelt hij een soort van hartverbinding. Niet omdat hij een rokkenjager is, maar omdat hij merkt dat vrouwen eenzelfde benadering hebben als hijzelf. Zij voelen liefde voor de planten die ze zien. En naast het plezier om in de natuur te werken, hoeft het voor hen ook niet allemaal heel snel snel. Voor zijn mannelijke collega’s kan het allemaal niet snel genoeg gaan en verbinding is voor hen niet zo belangrijk. Terwijl dat juist is wat Nicole zoekt, die verbinding met mensen en natuur.

Het resultaat: eigenaarschap

Dan de resultaten. Al het werk van de afgelopen jaren was erop gericht om het een mooie entree van het park te maken. Met een combinatie van traditioneel en ecologisch beheer. Om het bloemrijker te maken en op bepaalde stukken wat meer open, zodat de bosrandsoorten mooier uitkomen. De mooie resultaten worden gezien, door collega-parkbeheerders, voorbijgangers én omwonenden. Tijdens het werk krijgen ze vaak reacties, en die zijn eigenlijk altijd positief. Natuurlijk is iedereen die meewerkt daar trots op!

Het is sowieso gaan voelen als hún stuk. Want als je ergens goed zorg voor draagt, dan krijg je een soort van eigenaarschap, zoals Bertold Brecht al beschreef in de Kaukasische krijtkring. Neem nou Kees, die de hele grindbeek schoon houdt van onkruid. Of Olga, die veel gescheurde planten meeneemt uit haar tuin, en die (na overleg met Nicole) in de Slurf neerzet. Ze staken zelfs de buurman aan; in de droge periode redde hij de planten met water uit zijn eigen huis.

Hoe verder met de Slurf?

De Slurf kan dus een mooie toekomst tegemoet gaan. Dat wil zeggen, als er doorgewerkt wordt zoals nu, dan wordt het steeds bloemrijker, gevarieerder en meer biodivers. Maar daar komt ook het trieste staartje van dit jubileum om de hoek. Want GroeneBuurten moet wegens bezuinigingen echter stoppen met de coördinatie en Nicole gaat binnenkort met pensioen. Dan stopt de begeleiding helemaal. Terwijl je het wel moet blijven beheren om resultaat te krijgen. Hopelijk lukt het de vaste vrijwilligersgroep om het werk door te zetten, maar een aantal gaf al aan dat moeilijk te vinden. Het is dus maar de vraag of de Slurf er over een jaar nog zo mooi uitziet.

Als Nicole aan het einde van het interview gevraagd wordt of hij nog iets wil toevoegen, noemt hij de verbinding met de Roos, het spiritueel centrum naast het Vondelpark. Hij hoopt al heel lang dat er nog eens samen met hen een meditatie- of kruidentuin gerealiseerd wordt, ergens in het Vondelpark. Zou dat niet een mooie toevoeging zijn, hier, in dit prachtige stukje Vondelpark?!